BİR ANATOMİNİN HİKAYESİ
Altı sene Tıp eğitimi aldıktan sonra iki yıllık mecburi hizmetimi yapmak için çektiğim çok şanslı bir kura sonucu 1994 Eylül ayında ,
Van merkeze 60 km , Muradiye ilçesine 30 km mesafede İran sınırına yakın bir sağlık ocağında görevime başladım .
O yıllarda devlet memurlarına karşı terör faaliyetleri oldukça fazlaydı .
Köyümüzün dışında olan lojmanda temizlik personeli , sağlık memuru ve ben olmak üzere üç kişi ayrı yerlerde kalıyorduk .
Küçükbaş hayvancılıkla geçinen bu köyde koyunları çakallardan korumak amacıyla azgın çoban köpekleri vardı .
Köye yabancı hiçbir canlı giremez gök gürültüsüne benzer havlamalarıyla bütün köy ayağa kalkardı .
Ama ay ışığının olmadığı bazı geceler ne bir ses , etrafta gezinen ne bir köpek olurdu .
İşte o geceler hiç uyumaz , yattığım odadan başka odaya geçer ışığı yakmadan perdeyi küçücük aralar , gölgeleri belli olmayan izsiz adımların bizi ne zaman alacaklarını düşünürken sabaha kadar tek kibrit ile duman altı olurdum .
Belimize kadar yağan karları adımlarımızla yararak hastalara ulaşırdık .
Ne terörün nede dayanılmaz çetin şartların kutsal mesleğimizin önüne geçemesine asla müsaade etmezdik .
Böyle geçen iki yıldan fazla bir süre zarfında hiç istifa etmeyi düşünmemiş çok sevdiğim köyüme hizmetimi tamamlamıştım...
Bizi bu görev sorumluluğuyla yetiştiren , öğrencisi olmaktan onur duyduğum Prof Dr.Recep Mesut ve Prof Dr. Ahmet Saltık başta olmak üzere bütün hocalarımın ellerinden öpüyorum...
Aradan yıllar geçti , bu sefer uzman doktor olmuş yine mecburi hizmetimi yapmak üzere Gaziantep Çocuk hastanesine tayinim çıkmıştı, Hastalarımın çok küçük bebekler olmalarından dolayı yüksek ateşli bir hastalık geçirmeme rağmen rapor almamış çalışmaya devam etmiştim.
Ateşli geçen beşinci günün sonunda bir öğlen ameliyatlarımız bitmişti , maskemi ve bonemi çıkarıp elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittiğimde aynanın karşısında sabah sakal tıraşı olurken hiçbirşeyin olmadığı yüzümün birden beyazladığını farkettim.
Yüksek sorumluluk hissi ve mesleğimizin kutsallığından raporsuz geçen yorgun günlerin sonunda immün sistemim çökmüş vitiligo hastalığına yakalanmıştım...
Hastalık raporları ve yıllık izinlerimi bile hakkıyla kullanmadığım 19 yıldan fazla Devlet Memurluğu görevinden sonra özel bir hastanenin Yoğunbakım ünitesinde görevime başladım.
Covid 19 nedeniyle uykusuz geçirdiğimiz ve hergün bir arkadaşımızın eksildiği salgın nedeniyle Türkiye'de özel ve devlet sektöründen hiçbir meslektaşım istifa etmeyi düşünmemiş , yarın hastalığa yakalanmayı kendi çalıştığı Yoğunbakım yatağına yatacak olmayı düşünmeden en ön saflarda halkımıza şifa dağıtmaya devam etmiştir...
Buradan yetkililere bir sitemde bulunmak istiyorum
Yapılan onlarca destek ve ek ödeme açıklamalarının hiçbirinde özel sektör çalışanlarına yer verilmeyişi bizleri çok üzmektedir..
Oysa bizlerde Covid hastalarına bakmakta , hastalığa yakalanmaktayız
Hiçbirimiz ek bir ödeme istemiyor , beklediğimiz sadece unutulmamak ve küçük bir teşekkürdür.
Birlik ve beraberliğimizin sağlandığı yüksek motivasyonla bu illetten kurtulacağımıza inanarak Devlet büyüklerimize sesleniyorum
30 binden fazla sağlık çalışanımızın Covid 19 a yakalandığı,
Yüzü aşkın sağlık çalışanımızı kaybettiğimiz ve dahada kaybedecek olduğumuz bu salgında cefakarca çalışan bütün emekçilerimizin
' Her Çalışma Yılının 2 Hizmet Yılı sayılmasını öneriyorum ' .
Bu mertebeye olgunluğa yoğrularak , hayat süzgecinden geçerek gelen insanları itham etmeden , yargılamadan veya hakkımızda yorum yapmadan önce bir defa daha düşünülmesi gereken meslek gurubu olduğumuz için kumsaldaki bir kum tanesinin hikayesinden bir paragraf anlattım..
Buradan bütün hekimlerimizin ve sağlık çalışanlarımızın önünde saygıyla eğiliyor , sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum .
Beğenip Paylaşmanız , bizlere ses olmanız dileklerimle sağlıklı ve bol bereketli bir hafta diliyorum...
Doktor Cihan Kolip
